بیماری های مشابه

کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی (Oral squamous cell carcinoma یا SCC) یک بدخیمی است که از اپیتلیوم سطحی دهان منشأ می‌گیرد. مواجهه مزمن با نور فرابنفش (UV) باعث بروز SCC در ناحیه ورمیلیون لب‌ها، به‌ویژه لب پایین و عمدتاً در افراد با پوست روشن می‌شود. در ایالات متحده، تا ۸۰٪ از موارد SCC داخل دهانی با سیگار کشیدن مرتبط است، چه همراه با مصرف زیاد الکل و چه بدون آن؛ الکل نقشی هم‌افزا در توسعه SCC دهانی دارد.

همانژیوم واقعی دهانی یک ناهنجاری عروقی (vascular malformation) رشدی در مویرگ‌ها (capillaries) است. این ضایعات عمدتاً در نوزادان و کودکان خردسال بروز می‌کنند و تمایل بیشتری به وقوع در جنس مؤنث دارند. این ضایعات دردناک نیستند اما در صورت ضربه دیدن دچار خونریزی می‌شوند. معمولاً در زمان تولد حضور دارند اما بسیار ظریف هستند، در چند سال اول زندگی به سرعت رشد می‌کنند و سپس تحلیل می‌روند (involute).

لنفانژیوم دهانی یک تکثیر خوش‌خیم همارتوماتوزی از مجاری لنفاوی در حفره دهان است. اکثر لنفانژیوم‌ها کودکان و بزرگسالان جوان را تحت تأثیر قرار می‌دهند. لنفانژیوم‌ها تمایل خاصی به زبان دارند و باعث ماکروگلوسیا (macroglossia) می‌شوند.

اریترپلاکی (Erythroplakia) یک وضعیت پیش‌بدخیم در مخاط دهان است که مشابه اریترپلازیای کایرات (erythroplasia of Queyrat) به صورت یک لکه قرمز مشخص ظاهر می‌شود و به‌طور بالینی نمی‌توان آن را به عنوان هیچ وضعیت دیگری تشخیص داد. یک مطالعه نشان داده است که بیش از ۹۰ درصد از این ضایعات در زمان تشخیص، دیسپلاستیک (dysplastic)، کارسینوم درجا (carcinoma in situ) یا کارسینوم مهاجم (invasive carcinoma) هستند.

التهاب زبان مهاجر (Migratory glossitis) یک وضعیت التهابی مزمن و عودکننده در دهان است که علت آن ناشناخته و به واسطه سیستم ایمنی ایجاد می‌شود. اگرچه زبان شایع‌ترین محل بروز این وضعیت است، اما ممکن است سایر قسمت‌های دهان را نیز تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری ممکن است از دوران کودکی آغاز شود اما بزرگسالان را نیز مبتلا می‌کند و در زنان دو برابر بیشتر از مردان مشاهده می‌شود. التهاب زبان مهاجر در حدود ۱٪ تا ۲٪ از جمعیت دیده می‌شود و اغلب با زبان شیاردار (fissured tongue) همراه است.

تومور سلول گرانولار (Granular cell tumor) نوعی نئوپلاسم با اتیولوژی ناشناخته است که تصور می‌شود منشأ عصبی دارد. این تومور هم به صورت خوش‌خیم و هم بدخیم وجود دارد، اما فرم‌های بدخیم آن بسیار نادرتر هستند.